ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ Ε.Α.Π ΜΕ ΑΛΛΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Σκοπός της παρακάτω εργασίας ,είναι να παρουσιάσει την άποψη ενός μη ειδικού σε ζητήματα εκπαίδευσης, στις εκπαιδευτικές πρακτικές που ακολουθεί το Ε.Α.Π σε σχέση με το συμβατικά τριτοβάθμια ιδρύματα. Εντοπίζονται και αναφέρονται βασικές διαφορές και ομοιότητες, ενώ υπάρχει σαφής ευνοϊκή προσέγγιση ως προς το νέο αυτό θεσμό.

Ι. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

Στα τριτοβάθμια ιδρύματα παραδοσιακού τύπου ,o σπουδαστής οφείλει να προσέρχεται στις αντίστοιχες εγκαταστάσεις του ιδρύματος προκειμένου να παρακολουθήσει τις παραδόσεις ή τα εργαστήρια βάσει του καθορισμένου ωρολογίου προγράμματος που ετοιμάζει το τμήμα της Σχολής.Είναι απαραίτητη προϋπόθεση λοιπόν η φυσική παρουσία του φοιτητή στις αίθουσες διδασκαλίας. Αυτό δε, ισχύει τόσο για τις προπτυχιακές όσο και για τις μεταπτυχιακές σπουδές..

Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να αποδείξει εκ των προτέρων ότι μπορεί να σπουδάσει. Ξεπερνώντας τα εμπόδια των ανταγωνιστικών εξετάσεων του λυκείου, που προέρχονται από την μικρή διαθεσιμότητα θέσεων καλείται να εγκαταλείψει στις περισσότερες περιπτώσεις τον τόπο της μόνιμης κατοικίας του. Τα οφέλη από την διαδικασία μετακίνησης είναι πάμπολλα.. Με την παρουσία φοιτητών στις επαρχιακές πόλεις βοηθιέται η οικονομική ανάπτυξη της περιφέρειας.. Για τους ίδιους τους φοιτητές η εμπειρία της αποδέσμευσης τους από το οικογενειακό περιβάλλον είναι όνειρο ζωής.

Ωστόσο βιοποριστικές δυσκολίες ,οικογενειακά και επαγγελματικά αίτια ,λόγοι υγείας κ.λ.π στέκονται πολλές φορές εμπόδια για μία τέτοια μετακίνηση.Αλλά και εάν ακόμη δεν απαιτείται μετακίνηση, ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος δεν επιτρέπει την συμμετοχή στους υπερφορτωμένους κύκλους σπουδών των τμημάτων των σχολών. Μητέρες παιδιών , εργαζόμενοι σπουδαστές κ.α ,πολλές φορές εγκαταλείπουν τις σπουδές τους. Έτσι δημιουργείται μία άνιση μεταχείριση στις προαναφερθείσες ομάδες αφού τους στερεί την δυνατότητα για ανώτερες σπουδές..

Στο Ε.Α.Π η φυσική παρουσία του φοιτητή δεν απαιτείται .Δημιουργούνται εκπαιδευτικές ευκαιρίες στις παραπάνω ομάδες .Γίνεται προσβάσιμο με τους ίδιους ή παρεμφερείς εκπαιδευτικούς στόχους αφού δεν υποχρεώνει τους υποψήφιους σε εισαγωγικές ή άλλου είδους εξετάσεις

Το ανθρώπινο δυναμικό μίας κοινωνίας κατ΄ αυτό τον τρόπο αξιοποιείται πλήρως διότι δίνει την δυνατότητα στους αποκλεισμένους από τα παραδοσιακά πανεπιστήμια να σπουδάσουν και να εξελιχθούν σε επιστήμονες υψηλής στάθμης .

Το παράδειγμα του νοσηλευτή

Στον επιστημονικό επαγγελματικό τομέα της Νοσηλευτικής στην χώρα μας, παρουσιάζεται το παγκόσμιο φαινόμενο την ύπαρξης πάρα πολλών βαθμίδων στο ίδιο ακριβώς γνωστικό αντικείμενο. Έτσι λοιπόν ,καλούνται να εργαστούν στον ίδιο χώρο με παραπλήσια σχεδόν καθήκοντα ,κάτοχοι διδακτορικού ή μεταπτυχιακού , απόφοιτοι Α.Ε.Ι.,Τ.Ε.Ι, Ι.Ε.Κ, Μ.Τ.Ε.Ν.Σ, Τ.Ε.Λ , Τ.Ε.Ε, μονοετούς κύκλου σπουδών , παλιών σχολών τριετούς και τεταρτοετούς εκπαίδευσης ,πρακτικοί κ.α. Όλοι αυτοί ονομάζονται και εργάζονται ως νοσηλευτές. Δημιουργείται έτσι μία επαγγελματική διαστρωμάτωση με σημείο διαφοροποίησης το επίπεδο σπουδών του καθένα.

Τι γίνεται όμως αν κάποιος θελήσει να ανελιχθεί σε κάποια άλλη βαθμίδα από αυτήν που είναι;Το πέρασμα από το ένα επίπεδο στο άλλο προϋποθέτει επιτυχείς εισαγωγικές εξετάσεις , ιδιαίτερα δύσκολες.. Είναι χαρακτηριστικό ότι και σε περιπτώσεις τις ίδιας βαθμίδας εκπαίδευσης παρεμποδίζεται η μετακίνηση με ιδιαίτερα ρατσιστικό τρόπο Στα μεταπτυχιακά προγράμματα του Α.Ε.Ι Νοσηλευτικής δεν μπορούν να καταθέσουν αίτηση οι απόφοιτοι Τ.Ε.Ι παρά την δυνατότητα που δίνει η ισχύουσα νομοθεσία. .Σε όλα αυτά οφείλουμε να συνυπολογίσουμε ότι αναφερόμαστε σε επαγγελματίες που εργάζονται με κυκλικό ωράριο στην πλειονότητα τους γυναίκες ,μητέρες παιδιών.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες φαντάζει δύσκολη η προετοιμασία για μία ακόμη δοκιμασία. Αλλά και εάν τα καταφέρει κανείς το ασφυκτικά διαμορφωμένο πρόγραμμα καθιστά αδύνατη την συμμετοχή πολλών ομάδων πολιτών στα εν λόγω προγράμματα .

Με την δημιουργία του Ε.Α.Π πάρα πολλοί έσπευσαν να ενημερωθούν κυρίως για το πρόγραμμα της Διοίκησης Μονάδων Υγείας αναγνωρίζοντας την δυνατότητα που τους δίνεται να σπουδάσουν από απόσταση.Τα κριτήρια επιλογής βέβαια αποκλείουν εντελώς εκείνους που κατέχουν οργανικές θέσεις ( 95% του συνόλου) μιας και ζητούν τριετή προϋπηρεσία σε διοικητική θέση.- -Είναι βέβαια γνωστό ότι νοσηλευτές ,γιατροί ή άλλοι εργάτες υγείας που εργάζονται σε τέτοιες θέσεις ,αποτελούν μάλλον πρόκληση σε ένα σύστημα με τεράστιες ελλείψεις σε μάχιμο προσωπικό.

 

 

 

 

Το πρόβλημα της εργαστηριακής εκπαίδευσης στην Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση

Άλλωστε τα επαγγέλματα υγείας έχουν σαφή προσανατολισμό στην τεχνολογική – πρακτική εκπαίδευση του ενδιαφερομένου.

Το ερώτημα που απορρέει είναι εάν στα πλαίσια της Εξ΄Αποστάσεως Εκπαίδευσης μπορούν να δημιουργηθούν τμήματα εργαστηριακών σπουδών όπως π.χ. η χημεία , η φυσική ,η ιατρική , η νοσηλευτική , η πληροφορική. Πολλοί λοιπόν υποστηρίζουν ότι χωρίς την εργαστηριακή εμπειρία και την αναντικατάστατη βοήθεια του δασκάλου , αλλά και τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, τα ανάλογα τμήματα μπορούν να περιοριστούν μονάχα σ΄ένα επίπεδο παροχής θεωρητικών γνώσεων.

Το Ε.Α.Π πρόσφατα δημιούργησε όχι μόνο Σχολή θετικών Επιστημών και Τεχνολογίας αλλά προχώρησε και στην δημιουργία σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών, προσφέροντας πτυχίο στις γραφικές Τέχνες – πολυμέσα.. Βέβαια θα χρειαστεί αρκετό χρόνος για να αξιολογηθούν αυτά τα προγράμματα, τα οποία περιέχουν κατά κάποιο τρόπο εργαστηριακές σπουδές.,

ΙΙ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ

Ο ρόλος του εκπαιδευτή στο Ε.Α.Π

Ο καθηγητής εδώ έχει στην ευθύνη του όπως και στην παραδοσιακή εκπαίδευση την καθοδήγηση στην μελέτη ,την επίλυση αποριών , την αξιολόγηση του σπουδαστή καθώς και την ενθάρρυνση του για την συνέχεια.. Παρουσιάζει σε ολιγάριθμες μη υποχρεωτικές συναντήσεις (Ο.Σ.Σ) το εκπαιδευτικό υλικό .

Το πόσο προσιτός είναι ο εκπαιδευτής θα διασφαλίσει το πόσο άμεση και ατομική βοήθεια θα λάβει ο εκπαιδευόμενος . Όσο πιο κοντά είναι ο διδάσκων στον εκπαιδευόμενο τόσο περισσότερο θα τον υποστηρίξει και θα τον εμψυχώσει να συνεχίσει τις σπουδές του.Φροντίζει έτσι να διασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερες μορφές επικοινωνίας (τηλέφωνο , φαξ, e-mail , chat κ.λ.π) και να είναι σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα της ημέρας διαθέσιμος για συζήτηση από το τηλέφωνο.

Εμφανίζεται αισιόδοξος για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα προσφέροντας θετική ανατροφοδότηση στον εκπαιδευόμενο γι’αυτά που έχει πετύχει.Ακούει τον σπουδαστή ,πράγμα το οποίο απαιτεί συνειδητή προσπάθεια λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη του ό,τι λέει γραπτώς ΄’η προφορικώς .Αυτό τον κάνει να αντιμετωπίζει εξατομικευμένα τον εκπαιδευόμενο , δίνοντας συμβουλές για τον τρόπο μελέτης και προτείνοντας τον πιο οργανωμένο και παραγωγικό τρόπο σπουδών.Απευθύνεται ο ίδιος στον φοιτητή ,αποστέλλοντας υλικό κ.λ.π σε ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα από τις Ο.Σ.Σ.

Ο ρόλος του καθηγητή στα συμβατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα

Στα παραδοσιακά ιδρύματα π.χ Τ.Ε.Ι η συνάντηση με τον καθηγητή είναι βασική προϋπόθεση στην παρουσίαση του διδακτικού υλικού.Είναι πολύ συχνή ιδιαίτερα στα υποχρεωτικής παρακολούθησης μαθήματα και τα εργαστήρια., τα οποία μάλιστα στα Τ.Ε.Ι αποτελούν το 30% των μαθημάτων και περίπου το 60% των διδακτικών ωρών.Εδώ ο καθηγητής οφείλει να παρουσιάσει εξ’ ολοκλήρου το μαθησιακό υλικό χρησιμοποιώντας και εποπτικά μέσα ,απευθυνόμενος σε όλα τα αισθητήρια όργανα του σπουδαστή ,ο οποίος το εντυπώνει. Χρησιμοποιούνται εκπαιδευτικά εργαλεία (ασκήσεις και εργασίες) , βοηθώντας στην αλληλεπίδραση με το μαθησιακό υλικό.Οι απαντήσεις δίνονται άμεσα και αποτελεσματικά από τον καθηγητή.

Η προσωπικότητα του τελευταίου έχει άμεση επίδραση ωστόσο στην εμψύχωση του σπουδαστή.Πολλές φορές ,ο καθηγητής οριοθετεί αυστηρά την παρουσία του στον χώρο , κουρασμένος από την άμεση και καθημερινή επικοινωνία με τους φοιτητές .Γίνεται έτσι λιγότερο προσιτός . Η χρήση συναισθηματικά φορτισμένων λέξεων στην λεκτική και γραπτή επικοινωνία με τους φοιτητές π.χ Αν δεν …. δεν θα περάσετε, λάθος , απέτυχες κ.λ.π συχνά αποθαρρύνουν τους φοιτητές , οι οποίοι ανατροφοδοτούνται αρνητικά . Έτσι εκείνος καταλήγει απρόσιτος κριτής , όχι σύμβουλος υποστηρικτής πολλές φορές ίσως και εχθρικός.

ΙΙΙ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ

Οι καθηγητές συχνά προάγουν την αλληλεπίδραση του φοιτητή με συγκεκριμένο εκπαιδευτικό υλικό . Οι σπουδαστές συμβαίνει πολλές φορές να μην μπορούν ή να μην θέλουν καθόλου να έρχονται στο μάθημα , χρησιμοποιώντας ως υποκατάστατο την αντιγραφή των σημειώσεων ενός άλλου στην καλύτερη περίπτωση.Στις περισσότερες των περιπτώσεων ούτε αυτό συμβαίνει και αρκούνται στην μελέτη από το εκπαιδευτικό σύγγραμμα .

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα είναι συχνά έτσι καθορισμένο ώστε αν δεν περάσει ο φοιτητής κάποιο μάθημα αυτό μπορεί να συμπέσει στο ωρολόγιο πρόγραμμα με άλλο του επόμενου εξαμήνου.Το αποτέλεσμα είναι η απουσία του από τις παραδόσεις αφού πρέπει να βρίσκεται αλλού.

Σε πολλούς φοιτητές δεν αρέσει ο παθητικός ρόλος στον οποίο εγκλωβίζονται. Άλλοι πάλι κολλούν στις συγκεκριμένες γνώσεις των συγγραμμάτων ,αγνοώντας τις παραπομπές στην ευρύτερη βιβλιογραφία.

Παίρνουν από τους καθηγητές μόνο ότι τους βοηθά για την αξιολόγηση τους από τον ίδιο .Το αποτέλεσμα είναι να παραβλάπτεται η εκπαιδευτική διαδικασία ενώ συνάμα αναπαράγεται η συντηρητική και στατική δομή του εκπαιδευτικού συστήματος.

 

ΙV.ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Οι εκπαιδευτικές ανάγκες των νοσηλευτών

Ένα χαρακτηριστικό που έχει η εκπαίδευση των νοσηλευτών στα Τ.Ε.Ι και το Πανεπιστήμιο είναι η ανεπάρκεια στην σαφή οριοθέτηση της θεωρητικής βάσης του γνωστικού αντικειμένου .Από πολλούς άλλωστε η Νοσηλευτική δεν θεωρείται καν επιστήμη , αλλά ένα εξαρτώμενο από την Ιατρική επάγγελμα Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και οι άποψη ότι οι καθηγητές πρέπει να είναι κυρίως γιατροί ,προσφέροντας μόνο εκείνο το κομμάτι θεωρίας το οποίο οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να γνωρίζει ένας νοσηλευτής.Γράφουν έτσι συγγράμματα – περιλήψεις με αναφορές μόνο π.χ. στην νόσο – θεραπεία παραλείποντας σημαντικές αναφορές σε άλλες πτυχές όπως π.χ η παθοφυσιολογία , αφού αυτά κρίνοντα ως άχρηστα για το νοσηλευτή.Η επιστημονική γνώση έτσι, δεν διατυπώνεται σε επάρκεια και σε ικανοποιητικό βαθμό. Ο νοσηλευτής παραμένει ένας φτωχός σε γνώσεις βοηθός , απέναντι σε άλλου επιστήμονες του τομέα ( αν και τυπικά τουλάχιστον στην περίπτωση των αποφοίτων Α.Ε.Ι ανήκει στην ίδια βαθμίδα εκπαίδευσης ).

Οι εκπαιδευτικές ανάγκες των νοσηλευτών καλύπτονται μόνο εφόσον οι ίδιοι ανατρέξουν σε βιβλιογραφία , μελετώντας παράλληλα κείμενα ,κυρίως άρθρα.

Το εκπαιδευτικό υλικό στο Ε.Α.Π

Στο Ε.Α.Π δεν χρησιμοποιείται ένα σύγγραμμα. .Έχει δημιουργηθεί ένα ειδικό, πολυμορφικό, ευέλικτο υλικό .Το υλικό αυτό πρέπει να επιτρέπει στους σπουδαστές να το μαθαίνουν από μόνοι τους ,σε τόπο χρόνο και με ρυθμό που έχουν επιλέξει χωρίς την φυσική παρουσία του εκπαιδευτή

Είναι έτσι δομημένο , ώστε να προάγει την μάθηση με όσο το δυνατόν μικρότερη βοήθεια από τον διδάσκοντα και να υποκαθιστά τις συμβατικές διδακτικές λειτουργίες αυτού (καθοδήγηση ,επεξήγηση δύσκολων σημείων κ.λ.π).

Σε ότι αφορά το υλικό αυτό καθ’ αυτό ,θα το χωρίσουμε στο κλασσικό έντυπο κείμενο, και σε οπτικοακουστικό και νέων τεχνολογιών.Δίδεται και εδώ εγχειρίδιο μελέτης, το οποίο αποτελεί και το βασικό εγχειρίδιο του φοιτητή.Στο Ε.Α.Π οι δημιουργοί του εκπαιδευτικού προϊόντος ,συμπληρώνουν το διδακτικό υλικό με παράλληλα κείμενα ,στα οποία κάνουν συχνή αναφορά, αλλά και με καταλόγους βιβλιογραφικών παραπομπών για παραπέρα διάβασμα Επιτυγχάνεται έτσι ολική προσέγγιση του ζητήματος από τον φοιτητή εφόσον ο ίδιος το επιδιώξει .

Δίδονται συμβουλές για το πώς πρέπει να μελετηθεί το υλικό.Θέτονται καθορισμένοι στόχοι ,οι οποίοι, μέσα από τις διαδικασίες αυτοαξιολόγησης , μιας και το υλικό είναι αμφίδρομο, κρίνεται αν προσεγγίστηκαν.

Ο φοιτητής που εμπλέκεται σ’ ένα αμφίδρομο υλικό μάθησης παραμένει σε επαγρύπνηση . Αντλεί πληροφορίες από το κείμενο , τις επεξεργάζεται (συνδιαλέγεται , αυτοαξιολογείται κ.λ.π)και τελικά τις αποθηκεύει. Δεν διδάσκεται απλά , μαθαίνει.Ταυτόχρονα συνδέει τη γνώση που πήρε από το γραπτό κείμενο με οπτικές και ακουστικές εμπειρίες (ηχογραφήσεις , βιντεοκασέτες κ.λ.π)

Η ανάπτυξη και παραγωγή του ειδικού εκπαιδευτικού υλικού γίνεται από ομάδα ειδικευμένων ατόμων . Η ομάδα αυτή αποτελείται από α) συγγραφείς ειδικούς στο γνωστικό αντικείμενο β) ειδικούς στην εκπαίδευση από απόσταση γ) ειδικούς στην ακπαίδευση ενηλίκων δ) ειδικούς στην παραγωγή διαφόρων μορφών υλικού ε) γραφίστες στ) εκδοτική ομάδα

-σε αντιδιαστολή με τον έναν και μόνο συγγραφέα που είδαμε προηγουμένως. Η διανομή του υλικού αυτού μπορεί ,όπως και στα συμβατικά ιδρύματα ,να γίνεται από την αρχή στο σύνολό της ή να γίνεται τμηματικά σε προκαθορισμένες ημερομηνίες.

Το παράδειγμα του νοσηλευτή

Στην περίπτωση του νοσηλευτή ο οποίος εργάζεται σε κυκλικό ωράριο, το πότε, το που και το κάθε πόσο συχνά παίζει καθοριστικό ρόλο στο αν θα μπορέσει να επιλέξει ή να ολοκληρώσει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα .

Στην χώρα μας μπορεί σήμερα μέσω του Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ ,να παρακολουθήσει σεμινάρια σε ειδικά διαμορφωμένα Κ.Ε.Κ ,συνήθως στον χώρο του νοσοκομείου εκτός ωραρίου εργασίας. Τα σεμινάρια αυτά προσφέρουν περισσότερο επαγγελματικές δεξιότητες και λιγότερο ακαδημαϊκές γνώσεις..Οι γνώσεις που παίρνει κανείς κατ’ αυτήν την έννοια είναι αποσπασματικές .

Εκείνο το οποίο φαίνεται να έχει αρκετή ζήτηση στον κλάδο αυτό είναι η θεωρητική επιστημονική γνώση . Εκείνο ακριβώς που στερήθηκε από τα ελλιπή συγγράμματα. και από την μη ύπαρξη αμιγούς θεωρητικής βάσης στην επιστήμη του. Για τον σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια πολλές νοσηλευτικές εταιρείες, κατά το πρότυπο των ιατρικών εταιρειών. Με την έκδοση περιοδικών κάλυψαν ένα μέρος της ζήτησης , όμως και εδώ το υλικό είναι διάσπαρτο και χωρίς σειρά.

Η χρήση νέων τεχνολογιών

Με την εξάπλωση της χρήσης του INTERNET η επαφή του Έλληνα νοσηλευτή με ξένα πανεπιστήμια , περιοδικά , άρθρα ,γίνεται πλέον εφικτή. Για πρώτη φορά γίνεται γνωριμία με το σύστημα της εξ’ αποστάσεως συνεχιζόμενης εκπαίδευσης .Αυτό βασίζεται στην προσφορά μαθημάτων μέσω του Διαδικτύου . Τα μαθήματα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα γνώσεων . Περιέχουν κείμενο ,εικόνες ,διαγράμματα ,βίντεο , virtual προγράμματα , παραπομπές σε άλλα sites πιο εξειδικευμένα ,συζήτηση με άλλους επαγγελματίες κ.α. Επιτυγχάνεται μία αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ του πελάτη και του μαθησιακού υλικού . Πρέπει να τονιστεί ότι η εφαρμογή της τεχνολογίας εδώ λύνει ως ένα βαθμό και το πρόβλημα της παρουσίασης και διαντίδρασης με το εργαστηριακό κομμάτι του αντικειμένου ( εικονικό περιβάλλον ).Το εκπαιδευτικό υλικό είναι στην διάθεση του πελάτη. Μπορεί δηλαδή να το κατεβάσει και να το δουλέψει

Όταν όμως θα ζητήσει να αξιολογηθεί , προκειμένου να λάβει την φόρμα αξιολόγησης θα πρέπει να καταβάλει χρηματικό ποσό.Οι απαντήσεις των εκπαιδευομένων γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από υπολογιστή .Για να συμβεί αυτό οι απαντήσεις είναι σχετικά απλές για επεξεργασία. Περιλαμβάνουν συνήθως τέσσερις δυνατότητες επιλογής και πρέπει να επιλεχθεί η πιο σωστή . Σε τέτοια προγράμματα αξιολόγησης με Η/Υ η ανατροφοδότηση που δίνεται στην οθόνη όταν εισάγουμε -επιλέγουμε πληροφορίες , είναι του ίδιου τύπου μ’ εκείνη που θα γινόταν από κάποιο βαθμολογητή . Είναι βέβαια σαφώς πιο τυποποιημένη ,αφού είναι αποτέλεσμα προγραμματισμού.

Εάν ο εκπαιδευόμενος επιτύχει , θα πάρει κάποιες πιστωτικές μονάδες οι οποίες σε άλλα κράτη αναγνωρίζονται ως μονάδες συνεχιζόμενης εκπαίδευσης .Με την συμπλήρωση κάποιου αριθμού μονάδων δίδονται αποδεικτικά . Κάθε αποδεικτικό στην ουσία αναφέρεται σ’ έναν αυτοτελή κύκλο σπουδών τον οποίο ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος έχει διαμορφώσει . Αποκτά έτσι μεταπτυχιακή επιμόρφωση ,σε δεδομένα τα οποία αμέσως μπορεί να εφαρμόσει στην δουλεία του , π.χ νέα δεδομένα στην ενδοφλέβια χορήγηση υγρών, στην C.P.R κ.λ.π

Με την ταχύτατη εξέλιξη της επιστήμης ο εργάτης υγείας είναι υποχρεωμένος να ανανεώνει τις γνώσεις του . Η ταχύτερη εφαρμογή νέων θεραπευτικών μεθόδων, καθώς και η ραγδαία παραγωγή νέων φαρμακευτικών σκευασμάτων ή ιατρικών μηχανημάτων, δημιουργούν νέα δεδομένα . Η βιβλιογραφία των συμβατικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δείχνει απόλυτη αδυναμία ν’ ακολουθήσει τις εξελίξεις αυτές. Συνήθως αναφέρεται σε μία δεκαετία πριν , και σε συνήθη γνωστικά αντικείμενα ,τα οποία κάποιοι από την επαγγελματική τους εμπειρία ίσως να γνωρίζουν ήδη πολύ καλά.

V. ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Κύκλοι σπουδών στα συμβατικά ιδρύματα

Συχνά στην συμβατική προπτυχιακή εκπαίδευση διαπιστώνουμε να ξοδεύεται χρόνος στα πλαίσια μαθημάτων τα οποία ήδη γνωρίζουμε . Μαθήματα όπως π.χ. η Παιδιατρική και η Παιδιατρική Νοσηλευτική καλύπτουν σε ποσοστό 70% περίπου την ίδια ακριβώς ύλη.

Τέτοιου είδους εκπαιδευτικά προγράμματα δεν είναι ελκυστικά για τον ενδιαφερόμενο.Δεν έχει άλλωστε νόημα να παρακολουθεί κανείς ένα υπερφορτωμένο διδακτικό πρόγραμμα,λαμβάνοντας επιφανειακές και όχι βαθύτερες γνώσεις.Σαν επαγγελματίες αναζητούμε πολύτιμες γνώσεις τις οποίες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε .Γνώσεις τις οποίες ως ένα βαθμό θα μπορούμε να επιλέξουμε δημιουργώντας οι ίδιοι το πρόγραμμα που θέλουμε να σπουδάσουμε.

Κύκλοι σπουδών στο Ε.Α.Π

Το αρθρωτό σύστημα

Το τελευταίο είναι εφικτό με την εφαρμογή του αρθρωτού συστήματος στο Ε.Α.Π .Βασική λειτουργική μονάδα αυτού είναι η Θεματική Ενότητα . Ο σχεδιασμός από την ομάδα ανάπτυξης είναι τέτοιος ώστε να καλύπτει στον μεγαλύτερο βαθμό το γνωστικό αντικείμενο στο οποίο αναφέρεται. Απαιτείται ένα διδακτικό έτος για την διδασκαλία της . Σε αυθαίρετη αντιστοιχία με τα εξαμηνιαία μαθήματα του παραδοσιακού συστήματος ,θα λέγαμε ότι αντιστοιχεί σε δύο ή περισσότερα .

Στο παραδοσιακό σύστημα κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό . Βασική ακαδημαϊκή μονάδα αυτού είναι το Τμήμα ,στο οποίο αντιστοιχεί συνήθως ένα μόνο πτυχίο ,για το οποίο είναι απαραίτητο να παρακολουθήσει κανείς επιτυχώς έναν αριθμό εξαμηνιαίων μαθημάτων .

Το παράδειγμα του νοσηλευτή

Στην περίπτωση του Νοσηλευτή συνοψίζοντας βλέπουμε πιο κάτω τους παράγοντες που επιδρούν ανασταλτικά στην συμμετοχή του σε προγράμματα της συμβατικής εκπαίδευσης

 

 

 

 

 

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Είναι εμφανές από τα πιο πάνω ότι απαιτούνται πιο ευέλικτες λύσεις οι οποίες ν’ ανταποκρίνονται στο ευρύτερο φάσμα αναγκών και προσδοκιών αυτής της κατηγορίας .Νέες μέθοδοι χρειάζεται ν’ αντικαταστήσουν εξ’ολοκλήρου παραδοσιακούς τρόπους που είτε αντιπαθούν οι εκπαιδευόμενοι είτε δεν μπορούν να προσεγγίσουν . “Μέθοδοι οι οποίοι θα επιτρέπουν στον εκπαιδευόμενο να χρησιμοποιεί την κατοικία του ως κύριο χώρο μάθησης και να επιλέγει ο ίδιος τον χρόνο μελέτης και τον ρυθμό με τον οποίο μαθαίνει”. Μέθοδοι οι οποίοι θα δίνουν το δικαίωμα “να διαμορφώνει ο ίδιος προοδευτικά την μορφωτική του φυσιογνωμία επιλέγοντας τον συνδυασμό των θεμάτων που ο ίδιος επιλέγει”.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, “Η σημασία της Εξ’ Αποστάσεως Εκπαιδεύσεως για τους πολίτες και την κοινωνία”, http://distance.csd.auth.gr/intro.htm.

ΒΕΡΓΙΔΗΣ Δ.,ΛΙΟΝΑΡΑΚΗΣ Α., ΛΥΚΟΥΡΓΙΩΤΗΣ., ΜΑΚΡΑΚΗΣ Β., “Ανοιχτή και Εξ’ Αποστάσεως εκπαίδευσης” ,τόμος Α’, εκδ Ε.Α.Π, Πάτρα 1999.

ΚΟΚΚΟΣ Α.,ΛΙΟΝΑΡΑΚΗΣ Α., “Ανοιχτή και Εξ’ Αποστάσεως εκπαίδευσης” ,τόμος Β’, εκδ Ε.Α.Π, Πάτρα 1998.

ΛΙΟΝΑΡΑΚΗΣ Α., “Εξ’Αποστάσεως και συμβατική εκπάιδευση: συγκλίνουσες ή αποκλίνουσες δυνάμεις.

ΙVEY A E,GLUCKSTERN N B , “Συμβουλευτική :Βασικές δεξιότητες Επιρροής” , εκδ. Ελληνικά γράμματα , Αθήνα 1999.

Παφίλη Π, “Ανοιχτό Πανεπιστήμιο :Εκπαίδευση χωρίς σύνορα”, http://www.nomarxia.gr/paratir/openuniversity.htm

RACE PHIL , “Το εγχειρίδιο της Ανοιχτής Εκπαίδευσης”, εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, Αθήνα 1999